it
de
nl
en
fr
Nurgahe Su Nuraxi Barumini: De site werd door UNESCO als werelderfgoed erkend
De prehistorische tijd in Sardinië wordt gekenmerkt door de typische bouwwerken in natuursteen die Nuraghi genoemd worden, zij staan ook vaak symbool voor Sardinië en zijn kenmerkend als bewijs van de primitieve geschiedenis van de Sarden, genaamd nuragica. Er zijn ongeveer een duizendtal van deze toren-constructies teruggevonden en verspreid over heel het eiland, meestal op strategische plaatsen.
Het meest bekende complex is dat van Barumini, de nuraghe “Su Nuraxi”, erkend in 1997 als werelderfgoed door de Unesco. Deze nuraghe werd opgegraven in de vijftiger jaren onder leiding van de archeoloog Giovanni Lilliu. Deze opgravingen brachten een vijfhoekig (quadrilobaat) nuraghe complex aan het licht, gebouwd met gestapelde basalt blokken en omringd door bijliggende torens en woningen tijdens de periode van ca. 1800 tot 250 voor Chr..
De centrale toren, was ongeveer 18 meter hoog en geheel gebouwd rondom een terras in de vorm van een afgeknotte kegel (koepelvormig). Later werden daar vier torens omheen gebouwd en die waren met muren aan elkaar verbonden (ringmuur). Rond deze torens werden in een nog later stadium nog meer torens (zeven) gebouwd die onderling via muren verbonden zijn.
In de III Eeuw v.Christus met de komst van de Romeinen, werden de meeste nuraghe achtergelaten en is het nuraghi volk verdwenen. Archeologische opgravingen bevestigen dat Barumini bewoond was tot de III Eeuw na Christus.
De archeologische site van Barumini wordt beheerd door expert gidsen en kan alleen bezocht worden met begeleid bezoek.
In de omgeving van Barumini, bevindt zich een andere belangrijke nuraghe: “Su Mulinu” van Villanovafranca en zijn archeologisch museum.
Foto & Redaktion: SardiniaNatour
